Sonunda merdivenden inerek, suya süzüldüm. Kıyıya
doğru mümkün olduğu kadar sessizce yüzmeye başladım.
Dinlenmiştim. Başım ağrımıyordu. (Ama boynumun
yukarısındaki şiş hâlâ zonklamaktaydı.) Artık kendimi şaşkın
ye dengemi kaybetmiş gibi hissetmiyordum. Bazı acılardan
bu işin en kötü yanı o inanmazlıktı. Boğulmuş olan çocuğun
hayaleti, uçan taşlar ve göl değil de o müthiş, bütün bunlar
gerçek olamaz, düşüncesi. Zengin ve yaşlı bilgisayar kralları
karşılarına çıkan bir romancıyı boğmaya kalkışamazlar.
Yorum Gönder